عکس نوشته های عاشقانه سری 5
دوستای گلم
با ارسال عکس نوشته های عاشقانه ما رو همراهی کنید.
ممنونم که عشق رو با قلب پاکتون حس میکنید و انو انتشار میدید.
عجب جوش و خروشی بود عشقت
خراب باده نوشی بود عشقت
بهشتم را به سیبی داد بر باد
عجب آدم فروشی بود عشقت . . .
افـــــکار عاشـــــقانــه ام را ، جمع ک میکنم . . . !
دســـــته گـــــلــــی میشــــود مثـــــل تــــــــــو ، برای تــــــــــو . . . !
زندگی خالی نیست
مهربانی هست
سیب هست
ایمان هست
در دل من چیزی هست مثل یک بیشه نور
و چنان بی تابم که دلم میخواهد بدوم تا ته دشت
بروم تا سر کوه
زنـــــدگـــــی زیــــبـــایــــیـــســـــــتــــــــــ ...
عاشقان در این دنیا کاری نمی کنند
مگر اینکه میان صخره ها بنشینند
و به پژواک صدای عاشقانه ی خود گوش دهند
صدایی که می گوید:
آیا تو هم به من فکر می کنی
همان قدر که من به تو...
آفتابگردان دنبال
خورشید می گشت
ستاره ای چشمک زد
آفتابگردان سرشو پایین انداخت
آری ... گلها هرگز خیانت نمی کنند...
نفس
شاید
دلیلی
برای
زندگی
باشه
اما
بی شک
تو
تنها بهانش
هستی ...
عاشق که باشی
می توانی چشمهایت را ببندی
و پرنده گان
جای تو حرف بزنند
مثل این شعر
که دارد جای من برایت آواز می خواند...
مگـــر میشـــود
تــــو بـــاشی و بخنـــدی
و مــــرا دیـــوانه ی خــود نکنی . . .
گاهی دلم می خواهد ساکت باشم
همه دنیا از حرکت بایستد
سکوت محض
و تاریکی مطلق
ماه باشد و . . .
.
.
.
راستی ماه حریف می طلبد . . .
می خواهم ترا به او معرفی کنم . . .
.
.
آری ماه باشد و تو باشی و من که با غرور به ماه طعنه می زنم " ماه من زیباتر است "
جغد تنها روی آخرین شاخه ی نیمه جان درخت پیر آشیانه کرد. جغد تکانی به خودش داد و بال و پری زد اما صدای ترک برداشتن شاخه را نشنید. درخت با خود اندیشید اگر نتوانم آخرین مهمانم را نگه دارم پس به چه درد می خورم؟! ریشه های خشکش دیگر توان مکیدن آب را نداشت و در آستانه ی خرد شدن بود اما درخت پایداری می کرد.
جغد به خوابی عمیق فرو رفت و سنگینی جسمش را به شاخه ی خشک درخت سپرد. باز هم خواب می دید، خواب روشنایی و روز! از خواب پرید و به خود نهیب زد: تو جغدی! تو را چه به روشنایی و روز! از این نهیب، قلبش به درد آمد چون می دانست سرنوشتش تاریکی و شب است اما آن را نمی پذیرفت و هنوز بعد از گذر سال ها خواب روز را می دید! گرگ و میش شده بود و دوباره شب از راه می رسید. جغد تنها غصه می خورد که: «خدایا باز هم شب؟! من می خواهم در روز اوج بگیرم و دشت ها و جویبارها را تماشا کنم. می خواهم در روز شکار کنم، می خواهم در روز زندگی کنم و... می خواهم در روز عاشق شوم!».
درخت زمزمه های تلخ جغد با خود را می شنید و فکر می کرد: «چقدر جغد شبیه اوست. مثل او تنها و در آرزوی روشنایی و عشق!».
جغد به یادش نمانده بود که امشب چندمین شبی بود که گرسنه بود و چشم هایش در انتظار سپیده باز می ماند... سپیده سر زد، بوی علف تازه ی دشت وسوسه اش کرد. بوی زندگی می آمد... جغد پر گرفت و رفت. درخت، نسیم خنک صبحدم را حس کرد و به یاد بهار سال های دور افتاد. نسیم شاخه های بیجانش را تکان داد
و درخت رویش جوانه ای را در آخرین شاخه اش احساس کرد...
من ندانم که کیم
من فقط میدانم
که تویی
شاه بیت غزل زندگیم ...
تو مرا می فهمی
من تورا می خواهم
و همین ساده ترین قصه یک انسان است
تو مرا می خوانی
من تو را ناب ترین شعر زمان می دانم
و تو هم می دانی
تا ابد در دل من می مانی...
شعر ،
ردیف و قافیه نمی خواهد
بوی تو ،
هر دیوانه ای را
شاعر می کند!!!...
کوشیدم
تا بکوشم
هنگامی که ناچار به کارکردن ام ؛
به کارم فکر کنم
نه به تو !
و خوشبختم
که کوششم
بی نتیجه ماند ...
"دوست داشتنت "
بوی باران می دهد
همان قدر بی مقدمه ،
همان قدر بی دغدغه ،
فقط یادت باشد
مثل باران مرا لبریز دوست داشته باشی ...
